۱. حفظ صورت کلمه تا حد امکان:
گفت: درست؛ گف: نادرست/ مثل: درست؛ مث: نادرست/ وقت: درست؛ وخت: نادرست/ قفل: درست؛ قلف: نادرست/ صبح: درست؛ صُب: نادرست/ جزء: درست؛ جزو: نادرست
۲. صورت گفتاری برخی افعال:
آمدن در حالت التزامی: بیام، بیای، بیاد، بیایم، بیاین، بیان
شدن در حالت التزامی: بشم، بشی، بشه، بشیم، بشین، بشن
گذاشتن: بذارم، می‌ذاره، بذارین/ انداختن: بنداز، بندازین، بندازن
۳. می استمراری در هر صورت جدا با نیم فاصله نوشته می‌شود:
می‌آد، می‌آره ، می‌خوره ، می‌ذارین ، می‌ندازم، می‌دوم، می‌شنوین (شما می‌شنوید).
۴. صورت نوشتاری برخی افعال:
شستن: می‌شورم، می‌شوره / خواستن: می‌خوایم، می‌خواین، می‌خوان/ ایستادن: وایسم، وایسی، وایسه، وایسیم، وایسین، وایسن؛ وایسا، وایسین
۵. کسره‌ی اضافه به‌هیچ‌عنوان به‌صورت «ه» ظاهر نمی‌شود:
کتابِ من، دستِ تمیز: درست/ کتابه من، دسته تمیز: نادرست
۶. «را»ی نشانه‌ی مفعول در هر صورت به‌صورت «رو» نوشته می‌شود.
۷. شیوه‌ی املایی ضمایر متصل:
کتابم، دفترش، قوریم، کتابمون، قوری‌تون (مطابق دستور خط فارسی، فقط در حالت جمع و در کلمات مختوم ب واج «i» با نیم‌فاصله نوشته می‌شود و در سایر موارد به‌صورت متصل)، دسته‌ش (مثلاً در دسته‌ی جارو)، خاله‌م…
و در صورت اتصال به «به»: بهم، بهت، بهش، بهمون، بهتون، بهشون
۸. نوشتار شناسه‌های فعل در جمله‌های اسنادی:
خونه‌ام، خونه‌ای، خونه‌س، خونه‌ایم، خونه‌این، خونه‌ن
تنهام، تنهایی، تنهاس، تنهاییم، تنهایین، تنهان
۹. نوشتار شناسه‌های فعل ماضی نقلی:
شناسۀ ماضی نقلی فقط در او ل‌شخص مفرد و سوم‌شخص جمع ظاهر می‌شود.
خورده‌م، خوردی، خورده، خوردیم، خوردین، خورده‌ن
۱۰. ماضی نقلی در حالتی که ضمیر مفعولی به آن اضافه شود: زده‌ش، دیده‌ت، بُرده‌مون
۱۱. علامت جمع «ها»:
پس از همۀ صامت‌ها و مصوت‌ها در کلمه ظاهر می‌شود: کتاب‌ها، گوشی‌ها، لیموها، خونه‌ها، سبزه‌ها
۱۲. «ها» در حالت تحذیری به‌صورت کامل ظاهر می‌شود:
نروی ها! ← نری ها! ، می‌خورمت ها!
۱۳. «است» به‌صورت «ه» متصل به کلمه‌ی قبلی خود نوشته می‌شود:
خواب است: خوابه./ گوشی است: گوشیه./ موجی است: موجیه.
تبصره ۱: در نوشتن «است» بعد از کلمۀ مختوم به واجهایی مثل o واج میانجی همزه (ء) خواهد بود: توئه، لیموئه.
تبصره ۲: «است» بعد از مصوت a فقط به‌صورت «س» ظاهر می‌شود: کجاس، صداس.
۱۴. حذف «د» از صورت‌های سوم‌شخص و التزامی و جایگزین‌شدن «ه»: می‌تابه، بخنده
۱۵. کسره معرفه‌ساز به‌صورت «ه» ظاهر می‌شود: دختره، گرگه
تبصره ۱: در کلمات مختوم به واج «a» یا «u» واج میانجی همزه (ء) خواهد بود: آقائه، کوچولوئه
تبصره ۲: در کلمات مختوم به های ناملفوظ، واج میانجی «ه» خواهد بود: گر‌بهه، بچهه
۱۶. تنوین به‌هیچ‌عنوان به‌صورت «ن» ظاهر نمی‌شود:
مثلاً، معمولاً: درست/ مثلن، معمولن: نادرست
۱۷. صورت نوشتاری فعل‌های یک‌شخصه:
غصه‌م شد، خنده‌م/ گریه‌م گرفت.
۱۸. اتصال ضمایر متصل به «چه»
چه‌م/ چه‌ت/ چه‌ش/ چه‌مون/ چه‌تون/ چه‌شون شده؟/ چه‌شه؟ ← من/ تو/ او/ ما/ شما/ آن‌ها را چه شده است.
سبد خرید